Wśród aparatów stałych ortodontycznych również można wyszczególnić te z wyższej półki. Dają one coś ekstra. Przekonajcie się co!
W trakcie leczenia ortodontycznego wykorzystywane mogą być różne metody i typy aparatów. Oczywiście to lekarz planuje terapię, ale bardzo często nastoletnim i dorosłym pacjentom proponowane jest założenie najbardziej popularnego cienkołukowego aparatu stałego z zamkami i drutem. W tym przypadku pacjent ma spory wybór. Sprawdza się wręcz powiedzenie: „do wyboru do koloru”, ponieważ istnieje wiele rodzajów aparatu tego typu, również w różnych wariantach kolorystycznych! Jaki więc jest najlepszy?
W kwestii zaawansowania i nowoczesności aparatu ortodontycznego, oczywiście nie jego barwa, lecz system odgrywa pierwsze skrzypce. Tak jak w przypadku samochodów czy smartphonów liczą się silnik i parametry operacyjne, tak tu ważny jest rodzaj zamków. Dopiero na końcu można dobierać obudowę, którą w przypadku aparatu jest kolor zamków! Zacznijmy więc od podstaw i podziału na aparaty stałe ligaturowane i samoligaturujące. Zdecydowanie bardziej zawansowane są te drugie!
Aparaty samologaturujące posiadają zamki ze specjalnymi klapkami. Po wprowadzeniu drutu w szczelinę, zasuwa się je i dzięki temu łuk się trzyma. W tradycyjnych aparatach do utrzymywania drutu służą ligatury, czyli małe gumeczki. Zakłada się je za specjalne haczyki w zamkach, dzięki czemu przytwierdzają one drut. Już na pierwszy rzut oka widać, że drut w zamkach samoligaturujących ma więcej luzu i jest bardziej swobodny, może więc łatwiej pracować. I to jest clue tego typu systemów!
Aparat samoligaturujący ma wiele przewag w stosunku do aparatów ligaturowanych. W nim, między drutem, a zamkami, nie ma tarcia, dzięki czemu siły, jakimi oddziałuje na zęby są łagodniejsze. Komfort leczenia dla pacjenta jest więc większy. Zęby mniej bolą po wymianie drutu. Efekty też pojawiają się szybciej i leczenie zwykle trwa krócej. Wizyty kontrolne mogą odbywać się co 8 tygodni, a nie co 4-6 jak w przypadku starszego typu aparatu. Poza tym pacjent może łatwiej utrzymać prawidłową higienę jamy ustnej, ponieważ zanieczyszczenia nie gromadzą się za mocno przylegającymi ligaturkami. Dla niektórych takie zamki prezentują się też bardziej estetycznie. Jeśli więc chcesz czegoś bardziej zaawansowanego podczas leczenia, wybierz aparat samoligaturujący bez gumek.
Zaznaczmy jednak, że aparatów samoligaturujących również jest kilka typów! Firmy prześcigają się w udoskonalaniu ich. Można się zastanawiać „ale co tu można poprawić”? Można i to wiele. Są to bardzo szczegółowe różnice w budowie zamków i samego drutu, które dla pacjenta w funkcjonowaniu podczas terapii nie robią różnicy, ale w przebiegu leczenia mogą odgrywać dużą rolę.
Jeśli marzy Ci się naprawdę piękny uśmiech, jednym z lepszych systemów samoligaturujących jest system Damon. Tego typu aparaty są skonstruowane tak, aby poszerzać łuki zębowe bez stosowania dodatkowych aparatów podniebiennych. Stosując go można uzyskiwać szeroki, estetyczny uśmiech i częściej rozładowywać stłoczenia i bez usuwania zębów. Aparat zawdzięcza to specjalnym drutom z pamięcią kształtu. Zobaczcie na czym to polega
Poza tym zamki w systemie Damona oprócz klapek mają również specjalną budowę samej szczeliny (tzw. stotu). Występuje ona w trzech kształtach. Dzięki temu drut, który jest w nią wprowadzany może stykać się jej brzegami na różne sposoby. Jego ruch nie jest więc już zupełnie swobodny, jak w innych aparatach samoligaturujących, lecz jest bardziej kontrolowany. To znaczne udoskonalenie tego typu aparatów. Na początku leczenia nieskrępowana praca drutu w zamkach jest bardzo pożądana. Jednak pod koniec terapii może to sprawiać pewien problem, ponieważ kontrola nad nim jest utrudniona i dopracowanie efektów może nie być łatwe. Zęby mogą np. za bardzo się wychylać, co trzeba później korygować.
Dostępność trzech rodzajów zamków w systemie Damona rozwiązuje ten problem. Ortodonta wybiera je do wady pacjenta i tego, jakie wychylenie jego zębów chce uzyskać. Taki ruch korzenia zęba nazywany jest w ortodoncji torkiem, dlatego mówi się, że zamki w systemie Damona są z niskim, wysokim lub standardowym torkiem. Zamki z niskim torkiem wykorzystywane są, gdy wychylenie nie może być duże, a więc u pacjentów ze stłoczeniami i wąskimi łukami. Wysoki tork stosuje się, gdy można sobie pozwolić na większy ruch, a więc gdy występują przestrzenie między zębami, pacjent miał wykonywaną ekstrakcję lub dystalizację zębów albo, gdy zęby mają tendencję do odchylania się w tył (retruzji).Standardowy tork ma wskazania u pacjentów ze zgryzem otwartym lub gdy, chcemy poprawić umiejscowienie zębów w dziąśle.
Jak widać są aparaty stałe, których noszenie może być przyjemniejsze dla Ciebie i na których praca może być bardziej przyjazna dla twojego ortodonty. Aparat samoligaturujący Damona zdecydowanie do takich należy.
